24okt Ziplinen en oude boom 

De vorige avond was een gezellig weerzien met een aantal mensen van de reis. Twee Nederlandse dames die ik eerder had ontmoet in Knysna waren in hetzelfde hostel. Ook de Zwitserse waar ik in Wilderness mee was opgetrokken had al gezegd dat ze naar dezelfde plek ging. Na een gezellige avond en ontbijt moest de Dutchies helaas alweer beginnen aan hun weg terug. Met de overgebleven dames gaan we ziplinen. Een tochtje over 8 verschillende kabels kost ons 30 minuten en een hoop centen. Het spektakel valt mee, de lijnen zijn vrij kort, de snelheid is laag en het uitzicht niet heel spectaculair. Nu klink ik misschien negatief maar zo bedoel ik het niet. Ik bemerk vooral dat de activiteiten waarbij maar kort contact is me niet zo boeien. Ik ben benieuwd naar de mensen en hun verhalen. In zo'n korte tijd is het gewoonweg lastig om die nieuwsgierigheid te stillen en met mensen te kletsen. Na het ziplinen gaan we het dorp in om te verkennen waar we zijn. We komen tot de ontdekking dat het dorp eigenlijk niets meer is dan twee straten en een hoop toeristische activiteiten. Je kan er kayaken, canyoning, segway rijden, canopy tours, bungyjumpen en fietsen. Maar de meeste van de tours zijn zo toeristisch dat mijn haren ervan overeind gaan staan. 

Wij kiezen ervoor om een wandeling te maken naar een 800 jaar oude boom, in de reclames zelfs 1000. De boom is echt gigantisch met een lengte van bijna 40m en omtrek van 9m. De imposante plant staat temidden van nog een aantal reuzen maar dit lijken lucifers in zijn bijzijn. Na een kwartier in zijn omgeving te hebben rondgehangen beginnen we aan een wandeling door het omliggende bos. Tijdens de wandeling lijkt het alsof ik gewoon door een Nederlands bos loop. De temperatuur, de vochtigheid, de planten en bomen lijken eigenlijk best op het landschap van thuis. Het doet me beseffen wat voor schoonheid we ook in Holland hebben. Met dat idee begint ook de vraag naar de zin van mijn reis. De twijfel of dit wel mijn idee was en wat ik er allemaal uit kan en wil halen. Ik doe mijn best het idee te laten rusten en zoek naar afleiding. Een onrustige nacht volgt maar ook die horen erbij. 

25okt Mountainbiken

De volgende dag gaan we mountainbiken door de mooie natuur hier. Het verschil in vegetatie is hier groot. De wandeling van gister deed erg aan Nederland denken maar vandaag nog geen 5km verderop is alles anders. We starten onze tocht op een soort hobbitpad. Een lange weg met aan twee kanten bomen die over de weg hangen en een klein lichtpuntje aan het einde van de weg. Als we bij het lichtpuntje komen begint de weg te dalen voor zo'n 5km. Met snelheid en gevaar voor eigen leven scheuren we naar beneden. De weg kronkelt  als een slang onder ons vandaan terwijl de kleine en soms grote stenen ons proberen te verhinderen echt snelheid te maken. Beneden in het dal kruizen we de rivier waar we al een tijd naast fietsen. Met verschillende poeljes   en watervallen en interessant schouwspel. Na het aanschouwen hiervan volgt er een even zo lange weg omhoog. Terwijl we zwoegen om de hoogtemeters te overwinnen klinkt er af en toe geritsel langs de weg. Het is onduidelijk wat er ritselt, slangen, hagedissen, vogels of andere ongespecificeerde beesten. Een beetje angstig fietsen we daarom maar in het midden van de weg om een aanval van een giftige slang te voorkomen. Hoe hoger we komen hoe meer dennenbomen er in het landschap ontstaan. We fietsen inmiddels door een vrij vlak naaldenbos op een hoogte van 600m boven zeeniveau. Op wat kleine heuveltjes na zijn we bijna aan de kust. Plots rijden we het bos uit en is de oceaan zichtbaar. Even verder houdt de weg op en is er een uitzichtpunt. Een steile helling van 500m naar beneden naar de kustlijn en de uitloop van de rivier in de zee. Het ruwe en rauwe landschap komt abrupt uit de zee omhoog en wordt daarna weer snel verborgen door de bomen. Onderaan waar de rivier de zee instroomt is een hangbrug en een restaurant. Achter wat bosjes verstoppen we onze fietsen om het stuk naar beneden te kunnen lopen. Effe twijfel ik om de fietsen achter te laten maar soms moet je ook vertrouwen op een goede afloop. We stuiven wederom naar beneden, ditmaal nog steiler en gelukkig te voet. De brug komt steeds dichterbij en we zijn helaas niet de enige op de brug. Eenmaal op de brug heb ik spijt van de keuze om naar beneden te lopen. Temidden van honderden toeristen lopen we over de brug, het Nederlandse geklaag, het Duitse gesnau en het hautaine van de witte Afrikanen benauwd me direct. Massa toerisme is echt niet voor mij weggelegd. Als mieren lopen we achter elkaar over een geprepareerd pad. Geen ruimte om in te halen en al helemaal niet omdat mensen alleen met zichzelf bezig zijn. Het restaurant is gelukkig groot genoeg om de mensen wat te verspreiden waardoor het massale minder opvalt. Het eten is er uitstekend, ik neem een geflambeerde peppersteak en wauw zo lekker. Als we na de lunch weer beginnen aan de tocht omhoog verdwijnen de mensen miraculeus snel want inspanning is niet voor de massatoerist. Binnen een half uur bereiken we de top en vinden we onze fietsen onaangetast op dezelfde plek terug. De terugweg fietsen we bergaf nog sneller want nu weten we wat er komen gaat. Helaas is de weg omhoog na een vermoeiende tocht daardoor extra zwaar. De dames hebben er meer moeite mee dan ik maar als een schaapshond probeer ik de roedel bijeen te houden. Moe en voldaan landen we in ons hostel op de bank. Veel komt er niet meer uit ons handen en mond. De tocht zelfs heeft ons al genoeg vermoeid. 

26okt Regen

De dag start met een ontbijtje in de zon. Echter als we vervolgens klaar voor de dag onze dorm verlaten zeikt het van de lucht. Erg belangrijk voor het land hier maar om activiteiten te ondernemen is het wat minder. Een sessie bank hangen lijkt daarom het hoogst haalbare. Ik voel dat er allerlei emoties door mijn hoofd en lijf lopen. Intense blijdschap over de plek in mijn leven waar ik nu ben. De keuzes en stappen die ik gezet heb. Maar ook het verdriet en de emotie die nodig was om op deze plek te komen. Gedurende de dag schommel ik tussen beide en besef ik me dat ik de behoefte heb eenzaamheid. Eigenlijk focus op 8mezelf om de afgelopen periode op een rijtje te zetten en de lessen eruit concreet en bewust te maken. Over een paar dagen trek ik me terug in het land van The lord of the rings. Een plek waar Tolkien waarschijnlijk de inspiratie heeft gehaald voor de landschappen in zijn boeken en zelf om de hoek heeft gewoond. Ik zal ook daar mijn best doen jullie mee te nemen in mijn reis over de wereld en in mijn hoofd. 

28okt Safari Addo en Scotia

Gister was niet zo bijzonder dus weinig over te vertellen. De dag van vandaag is echter een stuk spannender en veel over te vertellen. Ik word om 9uur opgehaald bij mijn hostel om naar Addo en Schotia te gaan. Na een half uurtje rijden stoppen we bij een hek en een rondaval, een Xhosa huis. De chauffeur meldt ons aan en na een plaspauze gaan we het park in. Na nog geen 15 minuten rijden begint het echt avontuur. De auto stopt naast een waterhole waar op dat moment een familie olifanten zich heeft verzamelt. Een groep van 15 van deze magische dieren had een gezellige familie bijeenkomst met water, modder en lekker spelen. De dieren zijn van verschillende grote, kleintjes van nog geen jaar, tieners, vrouwtjes en een paar stoere mannen. De gids vertelt over de uitgebreide sociale systemen die net als bij mensen ook bij olifanten gelden. Hij vraagt ons goed te kijken naar de interactie tussen de verschillende dieren. De kids die nog achter hun moeder aanlopen, de tieners die met elkaar spelen en ondeugend zijn, de volwassen mannen die stoer doen maar geen kans maken, de moeders die waakzaam zijn en af en toe corrigeren, oma die de leiding over de groep heeft en dan de oudere mannen. Een volwassen olifantenman wordt tegen zijn 20ste uit de groep gegooid en moet dan voor zichzelf zorgen. Het duurt dan tot ver na hun dertigste voordat ze door de vrouwtjes worden toegelaten om te paren. Eerst moeten ze een soort sociale status hebben. De echte mannentjes zijn contant met elkaar in gevecht over hun territorium. Dit gevecht is kop aan kop en kan soms dagen duren omdat het vooral veel dreigen en boos kijken is. Eén van de mannetjes wil duidelijk laten zien wie de baas is van deze kudde aan ons en natuurlijk aan de vrouwtjes. Hoe kan dat beter dan je piemel aan iedereen te laten zien. De gids legt uit dat hij in zijn vruchtbare periode is. Hij lekt daarom urine, laat zijn piemel zien en traant met zijn ogen. Na een rondje om de kudde te hebben gelopen en te hebben gedronken gaat hij weer in zijn eentje verder. Omdat de mannen dus afwezig zijn is de oma de echte leider van de groep. Zij bepaalt wat er gebeurd en waar de kudde heen gaat. We blijven ongeveer een half uur staan in te kijken. Ik voel hoe bijzonder deze beesten zijn, zo groot en intelligent. Naarmate we dichterbij komen voel ik een trilling door me heen gaan. Het contact, ook al is het op afstand, met deze dieren is zo magisch. De verwondering en dankbaarheid voor deze ontmoeting voelt zo sterk. We rijden verder en komen nog wat andere dieren tegen zoals aardvarkens (poemba van de Lion King), verschillende soorten antilopen (ook wel de fastfood van de steppe genoemd, snel maar iedereen eet ze), en een waterbuffel (één van de big 5 maar gewoon een grote koe). Niet echt heel spectaculair maar wel mooi om te zien. Na een uurtje komt er op de weg ons een hele kudde olifanten tegemoet. We parkeren de auto in de berm en wachten af. Op de weg lijken ze echt onverzettelijk eenmaal dichterbij lopen ze rustig in een rijtje achter elkaar aan. Als ze passeren heb ik de kans ze goed te bekijken want ze zijn op een meter afstand. Hun huid lijkt dik maar als je hun ogen ziet zie je zoveel kwetsbaarheid en persoonlijkheid. Iedere olifant heeft een ander gevoel; trots, angstig, verantwoordelijk, rustig, vertrouwen of speels. Heel mooi om te ervaren en te voelen. We volgen de groep naar de waterput. Er ontstaat een schouwspel tussen drie mannetjes. Eén valt er vrij snel af in de strijd en deze druipt stilletjes af en wandelt weg van de groep. De andere twee blijven met elkaar in strijd, om de beurt doen ze stoer of boeten ze in. Zonder dat er echt gevochten wordt is de spanning zichtbaar. Waarschijnlijk zijn ze nog een tijdje doorgegaan maar dat hebben wij niet meer meegemaakt. Wij waren alweer onderweg naar de lunch. 

Na de lunch stond het volgende park op de planning. Dit keer een privé park met de big 5 en nog een aantal andere dieren. We wisselen van vervoersmiddel van busje naar open terreinwagen. Dit keer zit er niets tussen ons en de dieren in. De gids grapt nog dat we ons geen zorgen hoeven maken want leeuwen houden niet van vlees in blik. Vol verwachting starten we onze tocht. Het eerste uur zoeken we veel maar zien we vooral kudu, gnoes, aardvarkens, impalas, zebras, landschildpadden, springbokken en elands. Niet echt spectaculair zou je zeggen maar toch heel mooi. Dan ineens gaat de gids langzamer rijden en tuurt hij de verte in. Opeens wijst hij naar een boomstronk 8m verderop. We zien twee kleine wezels en hun moeder. Ze lijken op stokstaartjes maar hebben een langere staart. We rijden verder langs een mooi meertje. Eén van ons grapt kijk een boomstam. De gids stopt en al snel zien we dat het twee krokodillen zijn. Een krokodil kan soms wel drie maanden zonder eten en spaart daarom zijn energie met niets doen. Tijdens onze verbazing krijgt de gids door waar er giraffen te zien zijn. Langzaam rijden we door de bus, half omhoog en vol verwachting. Dan zien we ineens een kop boven tussen de bomen uitsteken. Een prachtig dier met mooie gele en bruine vlekken laat zich schuchter en wat voorzichtig benaderen. Als we dichtbij komen zien we waarom, achter haar aan loopt een kleintje. De gids vertelt dat ze nog geen drie weken oud is. Gelukkig zitten de leeuwen in het noordelijke deel anders was ze waarschijnlijk al opgegeten. Nog voorzichtiger als haar moeder strompelt door de schaduwen en blijft ze verstopt. Soms kunnen we een glimp van haar opvangen maar nooit voor lang. Na een poosje dit spel te hebben gespeeld gaan we verder. Door het dal naar de heuvels en bossen aan de andere kant. De gids stopt weer en vol overgave speuren we link en rechts de horizon af. Dan zegt de gids grapje hier is niets. Kort daarna is er een hele hoop namelijk wel vijf giraffen. Nieuwsgierig en waakzaam komen ze best dichtbij. Met hun kop in de zon en hun lippen rondom de blaadjes kijken ze vriendelijk om zich heen. Ondanks de rust die ze uitstralen zien en horen ze elke beweging. Het is inmiddels een uur of vier en de gids neemt ons mee naar een meertje. Hier liggen twee nijlpaarden gezellig zij aan zij te badderen. Het schijnt dat er in zuid afrika jaarlijks meer mensen omkomen door agressieve nijlpaarden dan door haaien, slangen, leeuwen en andere dieren samen. Helaas liggen de nijlpaarden hier heel rustig en is van gevaar of spanning hier niets te merken. Na een korte stop om een snack te eten enop te warmen gaan we verder naar het noordelijke deel. Trouwens opwarmen dat hoor je goed, in zo'n open wagen met dak is vooral de koude wind je tegenstander niet de zon. Dus kou kleumen in mijn korte broek. 

In het noordelijke deel zitten de leeuwen en net rond zonsondergang worden die actief, nu dus. Nog geen 50m rijden vanaf de poort komen we echter iets heel anders tegen. Een enorme grijze stevige stoere neushoorn staat rustig te grazen op het veld. Het verbaasd me hoe dichtbij we kunnen komen met ons voertuig, vier meter ofzo. Verderop horen we een andere auto die waarschijnlijk bij het vrouwtje staan te kijken. De neushoorns zijn pas een paar dagen in het noordelijke deel. In het zuidelijke deel had het mannetje gevochten met een olifant. Daardoor had hij een grote wond op zijn zij van één van de slagtanden. In het noordelijke deel kunnen ze even tot rust komen. Echter zien we als we verder kijken dat er een leeuwin verderop verlekkerd richting de neushoorns kijkt. Rechts staan rustig twee neushoorns te grazen en links ligt wel wat verder een leeuw. National Geographic is er niets bij. Zeker als er ook een tweede leeuw ten tonele komt waardoor de eerste dichterbij komt. Ze kruist voor onze auto langs richting de neushoorns. Vervolgens doet de tweede leeuw dat ook en nog een derde. Op een stuk van 25m bij 25m zijn nu drie leeuwen en twee neushoorns. Met open mond zien we de leeuwen naderen en rustig in het gras liggen. We zitten roerloos en bang om geluid te maken te wachten tot er iets gaat gebeuren. Dan is het plots de neushoorn de een aanloopje neemt richting de leeuwen waardoor ze wat verder weg gaan liggen maar nog altijd in de buurt. Die spel herhaalt zich tot de neushoorn één van de leeuwen onze richting op stuurt. Hij loopt langs onze auto en gaat aan de andere kant ervan weer liggen. Als ik mijn hand uit had gestoken had ik zo door zijn manen kunnen aaien. Het slim maakt de leeuw gebruik van onze auto als verstopmiddel. Gelukkig heeft de neushoorn het door want hij ziet hem onder de auto door liggen. De gids vertelt dat de leeuwen alleen nieuwsgierig zijn naar de nieuwe bewoners en dat ze een neushoorn nooit aan zouden vallen. Lekker dat zegt ie nu. We verwijderen onszelf van het kennismakingsspel en rijden terug naar de basis. Helaas zijn gedurende ons rondje ook de neushoorns die kant opgelopen. Ze staan op het pad tussen twee auto's klem. De andere auto gaat al achteruit om ze een uitweg te geven maar nu gaan ze juiste de sluis in richting de poort. Onze gids roept, fluit en klapt in zijn handen en daardoor komen ze terug. Maar ze willen graag onze kant op. Effe leidt dit tot een stare down en net als het lijkt dat hij een sprint wil nemen om de auto te koppen klapt de gids in zijn handen en verdwijnen ze de bosjes in. Hij kent de dieren goed en weet dat ze van schelle geluiden tot inkeer komen. Gelukkig maar. De ervaring was zo bizar om zo dichtbij te kunnen komen, de interactie onderling te kunnen zien en ook de manier waarop ze gebruik maken of interacteren met ons. Nog half zwevend, trillend en in ongeloof schuiven we aan bij het diner. Midden in het park is een grote hut gebouwd waar alle mensen gezellig een buffet maaltijd kunnen krijgen. De dag is bijna ten einde alleen de rit naar huis rest ons nog. Een nacht rit door het park welteverstaan. Zodra we de hut uitrijden zien we gelijk een olifant die in het krokodillen meer even een pad neemt. Spelend met het water en de modder is hij helmaal in zijn nopjes. Om meer modder te maken sloopt hij de halve waterkant. Vrolijk speelt hij in zijn eentje verder, de krokodillen nemen afstand en ergeren zich aan het speels gedrag. Dan klimt de olifant uit het water en loopt dwars door het bos weg. We volgen hem en zien dat hij na zijn verfrissende bad ook nog een douche neemt. De douche is alleen wel met zand, een methode tegen warmte en vervelende beestjes. Na een verder ritje met weinig nieuwe indrukken op wat slapend zebra's na verlaten we het park. Een zware dag met zoveel indrukken, avonturen, ontmoetingen, taferelen en nieuwe dingen is het wel genoeg geweest. Ik ga slapen want om 630 staat er morgen een bus op me te wachten. 

29okt Hogsback

Met de baz bus rij ik naar East London om daar een shuttle te nemen naar Hogsback. Dit idyllische en sprookjesachtige dorpje in de bergen is de plek waar tolkien een deel van zijn inspiratie vandaan heeft gehaald. Over mijn avonturen daar vertel ik jullie graag de volgende keer. Voor nu oogjes dicht en snaveltjes toe. 

Kusjes